Biohack ή εικονικό φάρμακο?
Μετάφραση από τον Sebastian Dalhaus, επεξεργασμένη από την Caroline Franzke.
Αναλογιστείτε την εξής ερώτηση: Θα προτιμούσατε να παίρνατε μία υψηλή δόση LSD ή ψιλοκυβίνης, μία στο τόσο, ώστε να διαλύσετε τα όρια μεταξύ του εαυτού σας και του σύμπαντος ή μία ελάχιστη δόση σε τακτική βάση ώστε να αυξήσετε τη δημιουργικότητα σας και να διαπρέψετε σε διανοητικά απαιτητικές εργασίες; Η δεύτερη επιλογή έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά δημοφιλής στις εναλλακτικές κοινότητες, όπου και κυκλοφορεί με το όνομα “microdosing”. Στο πρόσφατο Διεπιστημονικό Συνέδριο Έρευνας Ψυχεδελικών 2020 (Interdisciplinary Conference of Psychedelic Research – ICPR2020), επιστήμονες που διερευνούν τις εν λόγω «μικροδοσιακές πρακτικές», παρουσίασαν τα ευρήματά τους και το συμπέρασμα που διεξάγεται, είναι πως το microdosing δε φαίνεται να είναι το κατάλληλο εργαλείο για βελτίωση των επιδόσεων.
Οι διεγερτικές επιδράσεις μικρών δόσεων LSD, είναι ήδη γνωστές από την εποχή που ο ίδιος ο Albert Hofmann το πρότεινε σα μια εναλλακτική επιλογή έναντι του Ritalin1. Σήμερα, οι υποστηρικτές του microdosing, επικαλούνται πολύ περισσότερα επιχειρήματα για τις μικροδοσιακές πρακτικές. Ίσως το πιο ισχυρό κίνητρο του να χρησιμοποιεί κανείς σε σταθερή βάση ελάχιστες («που-δε-θα-τριπάρεις») ποσότητες, είναι οι υποσχέσεις ενίσχυσης της μνήμης και των νοητικών λειτουργιών.2 Πράγματι, μέλη διαδικτυακών κοινοτήτων (π.χ. Reddit, TheThirdWave) δηλώνουν με ενθουσιασμό τις θετικές επιδράσεις που διακρίνουν, σε σχέση με τις νοητικές επιδόσεις και τη δημιουργικότητα. Οι επιστήμονες αναφέρονται σε αυτού του τύπου τις πλεονεκτικές επιδράσεις ως νοοτρόπες. Άλλοι πάλι, επικεντρώνονται περισσότερο σε επιδράσεις στην ψυχική υγεία και την ευημερία: Οι πάσχοντες από κατάθλιψη χρήστες δηλώνουν ότι το microdosing επιφέρει μείωση των συμπτωμάτων τους, ενώ οι υγιείς χρήστες αναφέρουν ότι τους βοηθά να διατηρούν τη θετική τους διάθεση.
Παρόλο που τα πραγματικά νοοτρόπα οφέλη μας διαφεύγουν, οι υποστηρικτές του microdosing κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στον όλο και μεγαλύτερο όγκο δεδομένων που έρχονται ενάντια στις αναφορές τους. Ταυτόχρονα, ερευνητές τονίζουν την καινοτομία και τους περιορισμούς της εργασίας τους, γεγονός που επιβαρύνει περαιτέρω αυτή την έλλειψη σαφήνειας. Κι ενώ έχουν δημοσιευθεί κάποιες έρευνες μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, στις οποίες εξετάζονται τα πιθανά οφέλη του microdosing3, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο, οι επιστήμονες να ισχυρίζονται ότι η δική τους έρευνα είναι πρώτη στο είδος της. Συνήθως δε, δηλώνουν πως παρόλο που δεν εντοπίζουν διαφορές ανάμεσα στις «μικροδόσεις» και το εικονικό φάρμακο (placebo), τα αποτελέσματα είναι αρκετά πρώιμα και περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για να επιβεβαιωθεί το συμπέρασμα, ότι το microdosing πράγματι δεν έχει θετικές επιδράσεις στις νοητικές λειτουργίες. Πότε θα έρθει αυτή η στιγμή της βεβαιότητας;
Το πρόσφατο εικονικό συνέδριο ICPR2020 παρείχε σημαντικές πληροφορίες όσον αφορά στις τελευταίες τάσεις στην έρευνα ψυχεδελικών ουσιών. Με μία μεγάλη γκάμα ομιλητών να καλύπτουν πολλά πεδία, από φιλοσοφία έως νευροεπιστήμες και πολιτική, το συνέδριο αυτό του Σεπτεμβρίου έδωσε στους συμμετάσχοντες μία ολιστική και συνάμα ορθολογιστική προσέγγιση των τελευταίων ερευνών.
Στο ICPR2020 αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά, πόσο σημαντικό ρόλο έχει καταλάβει το θέμα των μικροδοσιακών πρακτικών στην επιστημονική κοινότητα: Το συνέδριο διέθεσε δύο ολόκληρες ενότητες και πέντε ξεχωριστές διαλέξεις. Πιστές στο «διεπιστημονικό» χαρακτηρισμό του συνεδρίου, οι ομιλίες αυτές κυμάνθηκαν από βασική έρευνα, πάνω στη φαρμακολογία του microdosing (όπως του Tobias Buchborn από το Imperial College London) έως και ψυχολογικές έρευνες που εξετάζουν την επίδραση του microdosing στις καλλιτεχνικές και αισθητικές ευαισθησίες (Michiel Van Elk, PhD, από το Leiden University). Οι υπόλοιποι τρεις ομιλητές που παρουσίαζαν έρευνες σχετικά με το microdosing, ήταν οι Nadia Hutten, PhD, του Maastricht University, η Neiloufar Family, PhD, από την Eleusis Ltd, και ο Balazs Szigeti, PhD, από το Imperial College London. Και οι τρεις παρουσίασαν αποτελέσματα που αφορούν τις επιδράσεις του microdosing, τόσο στην ευεξία όσο και στη γνωσιακή κατάσταση. Ο Szigeti και η ομάδα του ετοιμάζουν μία δημοσίευση, ενώ οι εργασίες των Eleusis και Maastricht, μόλις είχαν δημοσιευτεί.4,5
Προκειμένου να κατανοήσουμε τα αποτελέσματα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη μεθοδολογία αυτών των ερευνών, όπως επίσης και τις ομοιότητες και διαφορές στους πειραματικούς σχεδιασμούς τους. Καταρχάς, οι μελέτες του πανεπιστημίου του Maastricht και η Eleusis περιλάμβαναν microdosing LSD σε κλινικό περιβάλλον, ενώ οι μελέτες του Imperial βασίστηκαν σε κατ’οίκον παρακολούθηση «μικροδοσοληπτών» (κάνοντας χρήση οποιασδήποτε ψυχεδελικής ουσίας, LSD στην πλειοψηφία, αλλά και ψιλοκυβίνη), προσδίδοντας καινοτόμα έκφανση. Επιπλέον, η έρευνα του Maastricht επικεντρώθηκε στις άμεσες επιδράσεις μικροδοσοληψίας ψιλοκυβίνης έως και 8 ώρες μετά τη λήψη, ενώ οι άλλες δύο παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες για ένα μήνα. Σε αυτές τις μηνιαίες μελέτες, τα πρωτόκολλα που ακολουθήθηκαν βασίστηκαν σε ένα πρωταρχικό, σε αυτό που έκανε άλλωστε δημοφιλές το microdosing και έχει τις ρίζες του στο βιβλίο του James Fadiman: “The Psychedelic Explorer’s Guide”.6 Σύμφωνα με αυτό το πρωτόκολλο, γίνεται λήψη μικροδόσεων LSD ή ψιλοκυβίνης ανά 3 ημέρες, για ένα μήνα. Το εργαστηριακό περιβάλλον θέτει εξ ορισμού όριο στο μέγεθος του δείγματος, ως εκ τούτου οι έρευνες των Maastricht και Eleusis συμπεριέλαβαν λιγότερους από 50 συμμετέχοντες. Εν αντιθέσει, η εξ αποστάσεως τυφλή μελέτη του Szigeti δεν είχε τέτοιους περιορισμούς, συμπεριλαμβάνοντας σχεδόν 200 συμμετέχοντες, κάνοντάς την τη μεγαλύτερη placebo-ελεγχόμενη μελέτη μέχρι σήμερα.
Η σύγκριση αυτών των μελετών περιπλέκεται περαιτέρω, από διαφορές στο περιβάλλον στο οποίο αυτές λαμβάνουν χώρα, από τον αριθμό αλλά και την ηλικία των συμμετεχόντων (20άρηδες σε αυτή του Maastricht, 60άρηδες στης Eleusis), όπως επίσης και από τις γνωσιακές παραμέτρους που μετρήθηκαν. Και οι τρεις μελέτες εξέτασαν το εύρος προσοχής των συμμετεχόντων και μέτρησαν τους χρόνους αντίδρασής τους, αλλά η Eleusis και το Imperial συμπεριέλαβαν μερικά τεστ όρασης και χωρικής μνήμης. Η μελέτη του Imperial είναι αυτή που συμπεριέλαβε τη μέτρηση των περισσότερων γνωσιακών παραμέτρων, εξετάζοντας τον επαγωγικό συλλογισμό, το χωρικό συλλογισμό και τη νοητική περιστροφή.
Η φράση “set and setting” έχει, παραδοσιακά, διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο στην επιστήμη των ψυχεδελικών, αναφερόμενη στο παρατηρούμενο φαινόμενο όπου, η ψυχολογική κατάσταση αλλά και το περιβάλλον στο οποίο γίνεται η χρήση ψυχεδελικών, επηρεάζουν την ίδια την εμπειρία. Αυτό είναι ευρέως γνωστό και εφαρμόζεται στην μακροδοσιακή έρευνα ψυχεδελικών: Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες στις περίφημες δοκιμές ψιλοκυβίνης, για τον καρκίνο, πραγματοποίησαν τις συνεδρίες της ψυχεδελικής εμπειρίας σε ένα «εργαστήριο» τροποποιημένο έτσι, ώστε να θυμίζει ένα άνετο σαλόνι.7 Αυτό εξασφαλίζει ως ένα βαθμό, ότι η εμπειρία δε θα επηρεαστεί αρνητικά, από τυχόν δυσφορικά συναισθήματα που συχνά προκαλεί ένα κλινικό περιβάλλον.
Όταν όμως πρόκειται για το microdosing, μία αναμόρφωση του εργαστηρίου μπορεί να μην είναι αρκετή. Στις αναφορές στα οφέλη του microdosing, οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι αυτά γίνονται εμφανή σε βάθος χρόνου, καθώς η ζωή κυλάει φυσιολογικά. Θα βελτιωθούν, όμως, στην εργασία και στην επίλυση προβλημάτων; Θα εμπλακούν σε πιο δημιουργικά εγχειρήματα; Θα ευημερήσουν στις σχέσεις τους; Αυτά είναι μη μετρήσιμα ερωτήματα για τις έρευνες όπου οι συμμετέχοντες προσέρχονται στο εργαστήριο. Έχοντας περάσει μια ολόκληρη μέρα σε ένα εργαστήριο κι έχοντας πάρει μία χαμηλότερη της ελάχιστης δραστικής δόση μίας ουσίας, οι συμμετέχοντες μπορεί να νιώσουν ακόμη και δυσφορία και με τη σειρά του αυτό να επηρεάσει την κατάσταση ευημερίας και της νόησης τους. Μία διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο (placebo) μελέτη εξακολουθεί να είναι η επιτομή της φαρμακολογικής έρευνας, ιδίως όταν πρόκειται για νοοτρόπες ουσίες. Αυτού του τύπου οι μελέτες επιτρέπουν τη διάκριση της έμφυτης τάσης του νου, από τις φυσιολογικές επιδράσεις της ουσίας και είναι ως εκ τούτου απαραίτητες.
Προτού καταστεί δυνατή η διεξαγωγή αυστηρών, ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο μελετών ψυχεδελικών ουσιών, ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούσαμε να μάθουμε τις εμπειρίες του microdosing από τους συμμετέχοντες, ήταν το ταπεινό ερωτηματολόγιο.3 Στην τυφλή μελέτη του Imperial, ο Szigeti με την ομάδα του μετέτρεψαν την κλασική διαδικτυακή έρευνα σε μία placebo-ελεγχόμενη. Αντί να συλλέξουν τα δεδομένα μετά το πέρας της πειραματικής περιόδου, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες που εφαρμόζουν microdosing στο σπίτι, να οργανώσουν προσεκτικά τις μικροδόσεις διάρκειας ενός μήνα σε κάψουλες, χωρίς την τοποθέτηση ένδειξης, μέσα σε φακέλους σημασμένους αποκλειστικά με κωδικό QR. Επίσης, έπρεπε να προετοιμάσουν έναν ίσο αριθμό φακέλων με QR κωδικό, με άδειες κάψουλες (placebo). Τέλος, οι φάκελοι θα έπρεπε να ανακατευτούν μεταξύ τους και οι συμμετέχοντες να κάνουν τυχαία επιλογή των μισών από αυτούς, για χρήση διάρκειας ενός μήνα και να στείλουν στους ερευνητές τους QR κωδικούς. Βασιζόμενοι στους QR, οι ερευνητές γνώριζαν εάν οι συμμετέχοντες λάμβαναν τις κάψουλες με τις μικροδόσεις ή τις placebo, ενώ οι ίδιοι οι συμμετέχοντες βρίσκονταν σε άγνοια. Ο πιο σημαντικός περιορισμός αυτής της «κατ’ οίκον» τυφλής μελέτης, είναι ότι βασίζεται στους συμμετέχοντες να προμηθεύονται οι ίδιοι το LSD ή την ψιλοκυβίνη για τη μελέτη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε την καθαρότητα, καθώς και την ακριβή ποσότητα που λαμβάνουν. Ωστόσο, οι επιδράσεις αυτού του περιορισμού εξισορροπούνται από το μεγάλο δείγμα (191 συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν τη μελέτη, σε σύγκριση με τους 20-50 των εργαστηριακών μελετών). Ακόμη σημαντικότερα, ο σχεδιασμός αυτής της τυφλής μελέτης έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Μας επιτρέπει να πάρουμε μία γεύση των επιδράσεων του microdosing σε φυσικό, καθημερινό περιβάλλον ενώ ταυτόχρονα προσφέρει και τον έλεγχο με placebo.
Οι αναφερθείσες νοοτρόπες επιδράσεις του microdosing είναι ποικίλες: Βελτίωση στη συγκέντρωση, στη δημιουργικότητα, πνευματική επίγνωση, παραγωγικότητα, καθώς και βελτίωση του λόγου και της όρασης.8 Εν τέλει, ευστάθησαν οι ισχυρισμοί αυτοί όταν ελέγχθηκαν στο εργαστήριο (στις μελέτες των Eleusis και Maastricht) ή στην «κατ’ οίκον» placebo-ελεγχόμενη μελέτη (Imperial College);
Συνοπτικά: Όχι.
Στις δύο από τις τρεις placebo-ελεγχόμενες μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο ICPR2020, δεν ευρέθησαν σημαντικές διαφορές στη γνωστική απόδοση μεταξύ της placebo ομάδας και αυτής του microdosing με LSD ή ψιλοκυβίνη. Μόνο η μελέτη του Maastricht δείχνει κάποιες θετικές επιδράσεις του LSD στην οπτική προσοχή, παρ’ όλ’ αυτά η μελέτη του Eleusis δε βρήκε κάποια επίδραση στην οπτική προσοχή σε διαφορετικό πείραμα.
Στην τυφλή μελέτη του Imperial, δεν παρατηρήθηκε διαφορά στις γνωστικές ικανότητες, όταν οι συμμετέχοντες έλαβαν τις μικροδόσεις, ούτε άμεσα (2-5 ώρες μετά τη λήψη της ουσίας), αλλά ούτε και μετά το πέρας των τεσσάρων εβδομάδων του προγράμματος. Ωστόσο, οι ερευνητές εντόπισαν σημαντική επιρρέπεια στο φαινόμενο placebo. Ρώτησαν τους «μικροδοσολήπτες» μία σημαντική ερώτηση: «Πιστεύετε πως έχετε λάβει μικροδόση;»
Όταν οι συμμετέχοντες θεωρούσαν ότι έχουν λάβει τη μικροδόση της ψυχεδελικής ουσίας, είτε είχαν λάβει πράγματι την ουσία ή το placebo, ένιωθαν μεγαλύτερη αίσθηση ευεξίας, ενσυνειδητότητας και πιο ικανοποιημένοι με τη ζωή τους. Στην παρουσία placebo, ο νους μπορεί να «αυταπατηθεί» με σκέψεις και διαθέσεις, αλλά δε μπορεί να εξαπατήσει ένα γνωσιακό τεστ: Είτε πίστευαν, ότι έχουν πάρει ένα νοοτρόπο βελτίωσης της απόδοσης, είτε όχι, ή εάν εν τέλει πραγματικά είχαν πάρει ή όχι, οι βαθμολογίες των συμμετεχόντων στα τεστ παρέμειναν ίδιες.
Αλλά οι επιστήμονες δεν είχαν πειστεί. Ο Balazs Szigeti, ο επικεφαλής της «κατ’ οίκον» τυφλής μελέτης, υποψιάζεται πως αν όντως οι μικροδοσιακές πρακτικές έχουν ένα τόσο ευρύ φάσμα πλεονεκτημάτων, όσο αναφέρεται από πολλούς, θα εμφανίζονταν σε ένα τόσο μεγάλο δείγμα. Εντούτοις, δεν αποκλείει την πιθανότητα περαιτέρω μελέτη να αποκαλύψει κάποιες μικρές και συγκεκριμένες θετικές επιδράσεις. Για παράδειγμα, οι ερευνητές του Maastricht είδαν πως το microdosing μπορεί να προσδίδει πλεονεκτήματα όσον αφορά στην σταθερή προσοχή – αν και η μελέτη του Eleusis, σε παρεμφερή test προσοχής, δείχνει να μην υπάρχει αυξημένη απόδοση.
Σε ένα άλλο παράδειγμα συγκεκριμένων επιδράσεων, τα αποτελέσματα από την τυφλή μελέτη δείχνουν μία μικρή, αλλά στατιστικά μη σημαντική τάση αύξησης της ικανότητας νοητικής περιστροφής. «Περισσότερες μελέτες θα έπρεπε να αναπαράγουν τα ευρήματά μας προτού καταλήξουμε σε κάποιο σταθερό συμπέρασμα, αλλά κατά τη δική μου άποψη, τα γνωστικά οφέλη του microdosing δε φαίνονται ιδιαίτερα ελπιδοφόρα», καταλήγει ο Szigeti.
Ανακεφαλαιώνοντας, όλα τα αποτελέσματα από το ICPR2020 ίσως να οδηγήσουν όσους ψυχαγωγούνται με microdosing να διερωτηθούν: «Όντως αποδίδω καλύτερα, ή απλά έτσι νομίζω;»
Η πεζή πραγματικότητα είναι, ότι η μέχρι στιγμής έρευνα δείχνει πως το καλύτερο και πιο έμπιστο νοοτρόπο, είναι… η καρδιαγγειακή άσκηση.9 Διάφορες ουσίες που υποτίθεται πως τονώνουν το νου, έρχονται και φεύγουν από τη μόδα. To πιο δημοφιλές από αυτά, το Modafinil, απεδείχθη ότι όντως είχε κάποια ήπια δράση στην ενίσχυση της προσοχής και της μνήμης και συγκεκριμένα, στην εκτέλεση σύνθετων διεργασιών.10 Εντούτοις, ακόμη και αυτές οι νοοτρόπες επιδράσεις απέχουν παρασάγγας από το να «ξεκλειδώσουν το πλήρες δυναμικό του ανθρώπινου εγκεφάλου», όπως παρουσιάζεται στην ταινία Limitless (Απόλυτη ευφυΐα). Και τα ψυχεδελικά δεν αποτελούν εξαίρεση.
Παρόλο που μπορεί να μην επιδρά σημαντικά στις νοητικές επιδόσεις, πιθανώς το microdosing να ωφελεί τον εγκέφαλο με άλλους τρόπους. Η έρευνα της Nadia Hutten στο Πανεπιστήμιο του Maastricht απέδειξε ότι το microdosing όντως οδηγεί σε άμεση αύξηση του BDNF (Brain-Derived Neurotrophic Factor/ Εγκεφαλικός Νευροτροφικός Παράγοντας), ένα σημαντικότατο μόριο για τη νευροπλαστικότητα.11 Επίσης, η Neiloufar Family από την Eleusis Ltd διερευνά το πώςθα μπορούσε να είναι χρήσιμο το microdosing στη θεραπεία της νόσου Alzheimer, στα πρώιμα στάδια. Η κλινική της έρευνα βασίζεται στην υπόθεση ότι μικρές δόσεις LSD μπορούν να αυξήσουν τη σηματοδότηση του BDNF και ως εκ τούτου να αυξηθεί η νευροπλαστικότητα, γεγονός που θα προσέδιδε προστασία του γερασμένου εγκεφάλου από τη φθορά.11
Αυτό δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα μηχανισμού μέσω του οποίου μικροποσότητες LSD θα μπορούσαν να δράσουν νευροπροστατευτικά. Ουσίες που δρουν στον σεροτονινεργικό υποδοχέα 5ΗΤ-2Α, συμπεριλαμβανομένου του LSD, έχουν αποδεδειγμένες αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και η νευροφλεγμονή εμπλέκεται σημαντικά στην παθολογία της νόσου Alzheimer.13 Όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει πάνω στις επιδράσεις βελτίωσης της απόδοσης, η Neiloufar Family απάντησε, «Δε με απασχολεί που το LSD δεν είχε κάποια επίδραση ως νοοτρόπο σε υγιή άτομα, διότι δεν είναι απαραίτητο μία ουσία να έχει νοοτροπική δράση σε υγιή πληθυσμό, για να έχει θεραπευτική επίδραση σε ασθενείς. Εξετάζοντας για παράδειγμα άλλες ουσίες που βοηθούν στη γνωστική λειτουργία, όπως είναι η ατομοξετίνη για το ADHD (ΔΕΠΥ), δεν έχει μεν καμία νοοτροπική επίδραση σε υγιή άτομα, παρ’ όλ’ αυτά είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του ADHD».
Καθώς το microdosing γίνεται όλο και πιο δημοφιλές, η ερευνητική κοινότητα των ψυχεδελικών θα πρέπει, βάζοντας το σαν προτεραιότητα, να καταλήξει στην εξής ερώτηση: είναι ασφαλές μακροπρόθεσμα; Μέχρι στιγμής στην έρευνα, έχει εξεταστεί η υγεία των συμμετεχόντων για σύντομα χρονικά διαστήματα, έως ένα μήνα κάθε φορά, αλλά τα μέλη των διαδικτυακών κοινοτήτων του microdosing συχνά προτείνουν την καθημερινή χρήση μικροδόσεων ψυχεδελικών για μήνες, ακόμη και για χρόνια. Άμεσες παρενέργειες είναι σπάνιες και περιλαμβάνουν περιστασιακή αύξηση άγχους και ταραχή (κοινά συμπτώματα των διεγερτικών), ενώτυχόν μακροχρόνιες παρενέργειες είναι πρακτικά άγνωστες.
Όταν μιλάμε για μακροχρόνιες επιδράσεις, καλό θα ήταν να έχουμε στα υπόψιν το παράδειγμα “fen-phen” (φενφλουραμίνη/φεντερμίνη), ένα σκεύασμα για απώλεια βάρους, δημοφιλές στα 90s, που εν τέλει απεδείχθη να ενέχει το ρίσκο καρδιακών προβλημάτων. Το fen-phen μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή νόσο δρώντας στον βασικό του στόχο, τον 5ΗΤ-2Β υποδοχέα.12 Τα περισσότερα ψυχεδελικά δρουν κατά βάση στον 5ΗΤ-2Α υποδοχέα, αλλά μην έχοντας πλήρη ειδικότητα μπορούν επιπλέον να ενεργοποιήσουν και τον 2Β. Μήπως αυτό σημαίνει ότι η πρακτική του microdosing σε χρονικό εύρος μηνών ή ετών, μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακά προβλήματα; Περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη.
Δε γνωρίζουμε ακόμη αν το microdosing μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την νοητική υγεία ή αν τα αναφερθέντα οφέλη στην συναισθηματική ευεξία βασίζονται εξ ολοκλήρου στο φαινόμενο placebo, ή ακόμη αν η πρακτική αυτή για μήνες ή χρόνια μπορεί να προκαλέσει καρδιακά προβλήματα. Όταν πρόκειται για τα νοοτροπικά οφέλη, τα στοιχεία είναι μάλλον ασαφή. Ενώ μία μελέτη βρήκε βελτιωμένη σταθερή προσοχή με το LSD, μία άλλη δε βρήκεκάτι τέτοιο. Άλλωστε, ενδέχεται τα γνωστικά τεστ που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση βελτίωσης της απόδοσης να μην μπορούν να συλλάβουν αυτές τις επιδράσεις που αναφέρουν οι microdosers – ίσως ακόμη ψάχνουμε στο λάθος μέρος.
Περαιτέρω έρευνα βρίσκεται στα σκαριά, καθώς η τυφλή μελέτη του Balazs Szigeti από το Imperial περνάει στη δεύτερη φάση και το ερευνητικό πρόγραμμα του Beckley/Maastricht ξεκινά μια νέα μελέτη χρησιμοποιώντας εργαλεία νευροαπεικόνισης για τη διερεύνηση της επαναλαμβανόμενης λήψης μικροδόσεων, με λεπτομέρεια και αντικειμενικότητα.
Αυτές οι καινούριες μελέτες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη θεμελίωση των μηχανισμών μέσω των οποίων το microdosing μπορεί να δρα υπέρ της υγείας του εγκεφάλου και ενάντια στη γήρανσή του. Κι από όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής, θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν την υπόθεση κατά των υπεράνθρωπων γνωστικών ικανοτήτων του microdosing. Στην επιστημονική εξερεύνηση των πλεονεκτημάτων των ψυχεδελικών, με το να ζητάμε τόσο μία ψυχολογικά και νευρολογικά μεταμορφωτική εμπειρία παίρνοντας μια μεγάλη δόση, όσο και ένα «χακάρισμα» του οργανισμού λαμβάνοντας μικρές δόσεις, ίσως απλούστατα να ζητάμε πολλά.
Disclaimer: This post was edited in April 2021. Before, the post stated that ‘none of the three studies on microdosing found positive effects on cognitive performance.’ However, as it is stated in the post, the Maastricht study found a positive effect on sustained attention in the Psychomotor Vigilance Task.
Αποποίηση ευθυνών: Αυτό το blogpost μεταφράστηκε και επεξεργάστηκε από εθελοντές. Οι συντελεστές δεν εκπροσωπούν το MIND Foundation. Εάν διαπιστώσετε λάθη, ανακολουθίες κειμένου ή οποιουδήποτε είδους ασάφεια στη μετάφραση, παρακαλούμε γράψτε μας ; είμαστε ευγνώμονες για κάθε βελτίωση. Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε τις γλωσσικές σας δεξιότητες για να μας βοηθήσετε, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε τον σύνδεσμο για να γίνετε μέλος της Blog Translation Group!
Fadiman, J. & Korb, S. Might Microdosing Psychedelics Be Safe and Beneficial? An Initial Exploration.J. Psychoactive Drugs51, 118–122 (2019).
Hutten, N. R. P. W., Mason, N. L., Dolder, P. C. & Kuypers, K. P. C. Motives and Side-Effects of Microdosing With Psychedelics Among Users.Int. J. Neuropsychopharmacol.22, 426–434 (2019).
Bornemann, J. The Viability of Microdosing Psychedelics as a Strategy to Enhance Cognition and Well-being – An Early Review.J. Psychoactive Drugs1–9 (2020).
Hutten, N. R. P. W.et al.Mood and cognition after administration of low LSD doses in healthy volunteers: A placebo controlled dose-effect finding study.Eur. Neuropsychopharmacol.(2020) doi:10.1016/j.euroneuro.2020.10.002
Family, N.et al.Safety, tolerability, pharmacokinetics, and pharmacodynamics of low dose lysergic acid diethylamide (LSD) in healthy older volunteers.Psychopharmacology237, 841–853 (2020).
Fadiman, J.The Psychedelic Explorer’s Guide: Safe, Therapeutic, and Sacred Journeys. (Simon and Schuster, 2011).
Griffiths, R. R.et al.Psilocybin produces substantial and sustained decreases in depression and anxiety in patients with life-threatening cancer: A randomized double-blind trial.J. Psychopharmacol.30, 1181–1197 (2016).
Kuypers, K. P.et al.Microdosing psychedelics: More questions than answers? An overview and suggestions for future research.J. Psychopharmacol.33, 1039–1057 (2019).
Roig, M., Nordbrandt, S., Geertsen, S. S. & Nielsen, J. B. The effects of cardiovascular exercise on human memory: a review with meta-analysis.Neurosci. Biobehav. Rev.37, 1645–1666 (2013).
Battleday, R. M. & Brem, A.-K. Modafinil for cognitive neuroenhancement in healthy non-sleep-deprived subjects: A systematic review.Eur. Neuropsychopharmacol.25, 1865–1881 (2015).
Hutten, N. R. P. W.et al.Low Doses of LSD Acutely Increase BDNF Blood Plasma Levels in Healthy Volunteers.ACS Pharmacol. Transl. Sci.(2020) doi:10.1021/acsptsci.0c00099
Hutcheson, J. D., Setola, V., Roth, B. L. & Merryman, W. D. Serotonin receptors and heart valve disease–it was meant 2B.Pharmacol. Ther.132, 146–157 (2011).
Raz, S., Nichols C.D. , Maillet E. L., Grantham C., and Family N. (2020) Lysergic Acid Diethylamide as a Multi-Target Therapeutic for Alzheimer’s Disease [White paper]